 |
| Królowo Różańca świętego - módl się za nami! |
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą,
błogosławionaś Ty między niewiastami,
i błogosławiony owoc żywota Twojego,
Jezus.
Święta Maryjo, Matko Boża,
Święta Maryjo, Matko Boża,
módl się za nami grzesznymi
teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen
O Najświętszej Maryi Pannie Różańcowej...
"Dzisiejsze wspomnienie zostało ustanowione na pamiątkę zwycięstwa floty chrześcijańskiej nad wojskami tureckimi, odniesionego pod Lepanto (nad Zatoką Koryncką) 7 października 1571 r. Sułtan turecki Selim II pragnął podbić całą Europę i zaprowadzić w niej wiarę muzułmańską. Ówczesny papież - św. Pius V, dominikanin, gorący czciciel Matki Bożej - usłyszawszy o zbliżającej się wojnie, ze łzami w oczach zaczął zanosić żarliwe modlitwy do Maryi, powierzając Jej swą troskę podczas odmawiania różańca. Nagle doznał wizji: zdawało mu się, że znalazł się na miejscu bitwy pod Lepanto. Zobaczył ogromne floty, przygotowujące się do starcia. Nad nimi ujrzał Maryję, która patrzyła na niego spokojnym wzrokiem. Nieoczekiwana zmiana wiatru uniemożliwiła manewry muzułmanom, a sprzyjała flocie chrześcijańskiej. Udało się powstrzymać inwazję Turków na Europę. Zwycięstwo było ogromne. Po zaledwie czterech godzinach walki zatopiono sześćdziesiąt galer wroga, zdobyto połowę okrętów tureckich, uwolniono dwanaście tysięcy chrześcijańskich galerników; śmierć poniosło 27 tys. Turków, kolejne 5 tys. dostało się do niewoli. Pius V, świadom, komu zawdzięcza cudowne ocalenie Europy, uczynił dzień 7 października świętem Matki Bożej Różańcowej i zezwolił na jego obchodzenie w tych kościołach, w których istniały Bractwa Różańcowe. Klemens XI, w podzięce za kolejne zwycięstwo nad Turkami odniesione pod Belgradem w 1716 r., rozszerzył to święto na cały Kościół. W roku 1883 Leon XIII wprowadził do Litanii Loretańskiej wezwanie "Królowo Różańca świętego - módl się za nami", a w dwa lata później zalecił, by w kościołach odmawiano różaniec przez cały październik."
Zakon dominikański i różaniec...
"Obchodząc dzisiejsze święto, Zakon nasz wraz z całym Kościołem wysławia cudowne dzieła, których Bóg dokonał dla rodzaju ludzkiego. Czynimy to, kontemplując nabożnie tajemnice życia, męki i zmartwychwstania Zbawiciela naszego Jezusa razem z Jego Matką, która "stanowi wzór medytacyjnego zgłębiania słów Chrystusa i uległości w pełnieniu swego posłannictwa" (KKZ 67 II). (...) zebrane w harmonijną całość rozważanie Bożych dobrodziejstw, ujęte w sposób modlitwy zwany różańcem, mocno naznaczyło początek i rozwój naszego Zakonu.Bł. Humbert z Romans († 1277) w dziele dla nowicjuszy Zakonu O sposobie modlitwy (Opera II, 543) pisze: "Po Jutrzni ku czci Najświętszej Maryi Panny nowicjusz powinien rozważyć z żarliwością Boże dobrodziejstwa, mianowicie Wcielenie, Narodzenie, Mękę i tym podobne; (...) potem niech odmówi Ojcze nasz i Zdrowaś Maryjo. (...) Po Komplecie niech ponownie rozważy Boże łaski, tak jak to opisano na początku niniejszego Sposobu modlitwy (...), do czego może dodać Salve Regina oraz inne antyfony i modlitwy do Matki Bożej".Spośród braci, którzy najmocniej przyczynili się do rozwoju różańca, należy wymienić przede wszystkim bł. Alana de La Roche (1428-1478), którego wkładem było rozpowszechnianie tej modlitwy i troska o nadanie jej przejrzystej struktury. Nasi bracia zakładali wszędzie bractwa różańcowe, począwszy od pierwszego, które założył właśnie bł. Alan w Douai w 1470 roku, i od tego sławnego bractwa, które za zgodą Stolicy Apostolskiej założył w Kolonii dominikanin Jakub Sprenger. Papież św. Pius V bullą Consueverunt Romani Pontifices (17 września 1569 roku) ustanowił ostateczną formę różańca, a w bulli Salvatoris Domini (5 marca 1572 roku) ustanowił liturgiczne święto Najświętszej Maryi Panny od Zwycięstwa, nazwanej później Różańcową. Święto to, wyznaczone na 7 października, zostało zachowane po ostatniej reformie liturgii.Spoczywa na nas obowiązek pielęgnowania tej formy modlitwy i zachęcania do niej wiernych z apostolską żarliwością, dodając nowe do starego. "Różaniec wprowadza nas w kontemplację tajemnicy zbawienia, w której Najświętsza Maryja Panna najściślej łączy się z dziełem swego Syna" (KKZ 67 II). Różaniec jest też nader skutecznym środkiem głoszenia ludowi wiary i chrześcijańskiego życia. Albowiem "ta koronka modlitewna stanowi niejako streszczenie Ewangelii, a zatem wyraża pobożność Kościoła" (Paweł VI, adhortacja Recurrens mensis october, 7 października 1969 roku)."
Rozważania na dzisiejszy dzień. Eremita z Eremu Maryi "Brama Nieba": Módl się i żyj!
Źródło obrazka...