 |
| Święty Leon I Wielki - papież i doktor Kościoła |
"Musiał zwalczać liczne herezje oraz tendencje odśrodkowe, podejmowane
przez episkopaty Afryki Północnej i Galii. To wtedy Pelagiusz głosił, że
Chrystus wcale nie przyniósł odkupienia z grzechów, a Nestoriusz
twierdził, że w Jezusie mieszkały dwie osoby. Poprzez swoich legatów
brał udział w soborze w Chalcedonie (451), który ustalił najważniejsze
elementy doktryny chrystologicznej. W dogmatycznym liście do biskupa
Konstantynopola, tzw. "Tomie do Flawiana", odczytanym w Chalcedonie,
Leon I rozwinął naukę o dwóch naturach w Chrystusie. Sobór Chalcedoński
przyjął wiarę w jednego Chrystusa w dwóch naturach, obu niezmiennych i
nieprzemieszczalnych, ale także nierozdwojonych i nierozdzielnych,
tworzących jedną osobę. Tekst ten ojcowie soborowi przyjęli przez
aklamację, a z zachowanych dokumentów wiemy, że zawołali wtedy: "Piotr
przemówił przez usta Leona"."
Kim jest Chrystus? Tylko śmiertelnym człowiekiem, postacią historyczną - uzurpatorem, który przywdział płaszcz Syna Bożego - czy prawdziwym Bogiem, który objawił się ludzkości w Historii? Kim dla mnie jest Chrystus? W kogo wierzę? Niedawno podczas przelotnej rozmowy na cmentarzu zostałam wyśmiana i uznana za naiwną. Mój rozmówca tryumfalnie oznajmił, że Jezus był tylko człowiekiem, a nie Bogiem. Gdy spytałam zatem dlaczego na grobie bliskiej mu osoby widnieje duży krzyż nie potrafił mi odpowiedzieć. Ta zachowawczość wskazuje na niepewność i wahanie. Nawet najzatwardzialszy ateista nie może - podpierając się najnowszymi zdobyczami nauki - z niewzruszonym przekonaniem oznajmić, że Boga nie ma, że Chrystus to tylko postać historyczna, której życie jest owiane barwnymi legendami. Wiara to nie tylko głębokie przekonanie, ale i postawa życiowa, to mój stosunek do życia i śmierci oraz innych ludzi. Jaka jest moja wiara? Czy między moim przekonaniem, a postawą życiową istnieje rozdźwięk? Czy na pewno wierzę w to, co wypowiadam na Mszy Świętej w wyznaniu wiary?
Święty Leonie! Wyproś nam odwagę w przyznawaniu się do Chrystusa i niewzruszoną wiarę. Niech świadczymy o Bogu nie tylko słowem, ale i czynem. Amen.
Rozważania na dzisiejszy dzień. Eremita z Eremu Maryi "Brama Nieba": Błogosławiona służba...
Święty Leon I Wielki...
Leon urodził się około 400 r. w Toskanii. Był synem Kwintyniana. Papież Celestyn I mianował go archidiakonem około roku 430. Od młodości wyróżniał się tak wielką erudycją i zdolnościami dyplomatycznymi, że nawet jako zwykły akolita wysyłany był przez papieża do ważnych misji. Na jego polecenie udał się m.in. z poufną misją do św. Augustyna, biskupa Hippony. Kiedy w 440 r. przebywał z misją pokojową w Galii, wysłany tam przez cesarzową Gallę Placydię, został obrany papieżem po śmierci Sykstusa III. Po powrocie do Rzymu został konsekrowany 29 września 440 r., rozpoczynając swoje ponad 21-letnie kierowanie Kościołem.Jego pontyfikat przypadł na czasy licznych sporów teologicznych i zamieszania pośród hierarchii kościelnej. Musiał zwalczać liczne herezje oraz tendencje odśrodkowe, podejmowane przez episkopaty Afryki Północnej i Galii. To wtedy Pelagiusz głosił, że Chrystus wcale nie przyniósł odkupienia z grzechów, a Nestoriusz twierdził, że w Jezusie mieszkały dwie osoby. Poprzez swoich legatów brał udział w soborze w Chalcedonie (451), który ustalił najważniejsze elementy doktryny chrystologicznej. W dogmatycznym liście do biskupa Konstantynopola, tzw. "Tomie do Flawiana", odczytanym w Chalcedonie, Leon I rozwinął naukę o dwóch naturach w Chrystusie. Sobór Chalcedoński przyjął wiarę w jednego Chrystusa w dwóch naturach, obu niezmiennych i nieprzemieszczalnych, ale także nierozdwojonych i nierozdzielnych, tworzących jedną osobę. Tekst ten ojcowie soborowi przyjęli przez aklamację, a z zachowanych dokumentów wiemy, że zawołali wtedy: "Piotr przemówił przez usta Leona".Papież Leon wprowadził zasadę liturgicznej, kanonicznej i pastoralnej jedności Kościoła. Za jego czasów powstały pierwsze redakcje zbiorów oficjalnych modlitw liturgicznych w języku łacińskim. Powiązał liturgię z codziennym życiem chrześcijańskim; np. praktykę postu z miłosierdziem i jałmużną. Nauczał, że liturgia chrześcijańska nie jest wspomnieniem wydarzeń minionych, lecz uobecnieniem niewidzialnej rzeczywistości. W jednej z mów podkreślał, że Paschę można celebrować w każdym okresie roku "nie jako coś, co przeminęło, ale raczej jako wydarzenie dziś obecne".Leon przyczynił się do uznania prymatu stolicy Piotrowej zarówno przez cesarza zachodniego Walentyniana III, jak i przez Konstantynopol. Cesarz Walentynian III (425-455) ogłosił edykt postanawiający, że zarządzenia Stolicy Apostolskiej muszą być uważane za prawo; oznaczało to prymat jurysdykcyjny biskupa rzymskiego. Bronił Italię i Rzym przed najazdami barbarzyńców. Wyjechał naprzeciw Attyli, królowi Hunów, i jego wojskom, wstrzymał ich marsz i skłonił do odwrotu (452). W trzy lata później podjął pertraktacje ze stojącym u bram Rzymu Genzerykiem, królem Wandalów. Niestety, król nie dotrzymawszy umowy złupił Wieczne Miasto. Papież ten wsławił się także działalnością charytatywną oraz zdecydowanym przeciwstawianiem się praktykom pogańskim czy wpływom sekty manichejczyków.Leon był obrońcą kultury zachodniej. Jako pierwszy papież otrzymał przydomek "Wielki". Żył 70 lat, zmarł 10 listopada 461 r. w Rzymie. Został pochowany w portyku bazyliki św. Piotra. Zachowało się po nim ok. 150 listów i prawie 100 mów wygłoszonych do mieszkańców Rzymu podczas różnych świąt. Pozwalają one poznać wiedzę teologiczną papieża oraz ówczesne życie liturgiczne. W roku 1754 Benedykt XIV ogłosił go doktorem Kościoła. Jest patronem muzyków i śpiewaków.W ikonografii św. Leon Wielki przedstawiany jest w szatach papieskich i w tiarze, czasami w szatach liturgicznych rytu wschodniego lub jako papież piszący. Jego atrybutami są: księga, kielich oraz orszak z półksiężycem, któremu zastępuje drogę.
Źródło obrazka...
Źródło zacytowanego tekstu: "Czytelnia" serwisu http://brewiarz.pl