Pierwsza niedziela Adwentu: Stawajcie się coraz doskonalszymi!

Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę

Daj mi poznać, Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń,
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.
Ps 25

Bracia: Pan niech pomnoży liczbę waszą i niech spotęguje waszą wzajemną miłość dla wszystkich, jaką i my mamy dla was; aby serca wasze utwierdzone zostały jako nienaganne w świętości wobec Boga, Ojca naszego, na przyjście Pana naszego Jezusa wraz ze wszystkimi Jego świętymi. A na koniec, bracia, prosimy i zaklinamy was w Panu Jezusie: według tego, coście od nas przejęli w sprawie sposobu postępowania i podobania się Bogu i jak już postępujecie, stawajcie się coraz doskonalszymi! Wiecie przecież, jakie nakazy daliśmy wam przez Pana Jezusa.
1 Tes 3,12-4,2

Jezus powiedział do swoich uczniów: "Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec szumu morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu, w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłoku z wielką mocą i chwałą. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie. Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przypadł na was znienacka jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi. Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym". Łk 21,25-28.34-36

*** 

kto może
tak
kochać
nie człowiek
lecz Bóg

wiernie
cierpliwie
wytrwale
nieskończenie

ludzka miłość
ułomna
nietrwała
i zmienna

ludzka miłość
kaleka
głucha
i ślepa

obojętna
na cudze łzy
nieczuła
na cudze cierpienie
wpatrzona
w siebie
i skupiona
na sobie

jak cymbał brzmiący
jak miedź brzęcząca
ludzka miłość

wybaw mnie
od takiej miłości

Z czytań na dzisiejszy dzień: A imię Jego na ich czołach.

My ludem Pana i Jego owcami (...)

Przyjdźcie, uwielbiajmy Go padając na twarze,
zegnijmy kolana przed Panem, który nas stworzył.
Albowiem On jest naszym Bogiem,
a my ludem Jego pastwiska i owcami w Jego ręku.
Ps 95 (94)

Anioł Pański ukazał mi rzekę wody życia, lśniącą jak kryształ,
wypływającą z tronu Boga i Baranka. Pomiędzy rynkiem Miasta a rzeką,
po obu brzegach, drzewo życia, rodzące dwanaście owoców,
wydające swój owoc każdego miesiąca, a liście drzewa służą do leczenia narodów.
Nic godnego klątwy już odtąd nie będzie.
I będzie w nim tron Boga i Baranka,
a słudzy Jego będą Mu cześć oddawali. 
I będą oglądać Jego oblicze, 
a imię Jego na ich czołach.
I odtąd już nocy nie będzie.
A nie potrzeba im światła lampy i światła słońca, bo
Pan Bóg będzie świecił nad nimi i będą królować na wieki wieków.
I rzekł mi: "Te słowa wiarygodne są i prawdziwe, a Pan, Bóg duchów proroków,
wysłał swojego anioła, by sługom swoim ukazać, co musi się stać niebawem.
A oto niebawem przyjdę. Błogosławiony, kto strzeże słów proroctwa tej księgi".
Ap 22,1-7


Modlitwa: Niech nic nie zetrze Twojego Imienia Panie, z mojego czoła. Ani smutek,
ani troski dnia codziennego ani prześladowania, ani ludzka złość i zawiść, ani cierpienie.
Niech nic nie zgasi Ognia Twojej Miłości, który rozpalił moje serce. Niech nie stanie się ono
ociężałe i obojętne, skupione tylko na sobie. Amen.