26 sierpnia 1956 roku, Jasna Góra. [Zobacz też: śluby lwowskie z 1656 roku]
Wielka Boga-Człowieka Matko!
Bogurodzico Dziewico, Bogiem sławiona Maryjo!
Królowo świata i Polski Królowo!
Gdy upływają trzy wieki od radosnego dnia, w którym zostałaś Królową
Polski, oto my, dzieci Narodu polskiego i Twoje dzieci, krew z krwi
Przodków naszych, stajemy znów przed Tobą, pełni tych samych uczuć
miłości i nadziei, jakie ożywiały ongiś Ojców naszych.
My, biskupi polscy i królewskie kapłaństwo, Lud nabyty zbawczą Krwią
Syna Twojego, przychodzimy, Maryjo, znów do Tronu Twego, Pośredniczko
Łask wszelkich, Matko Miłosierdzia i wszelkiego pocieszenia.
Przynosimy do stóp Twoich niepokalanych całe wieki naszej wierności
Bogu i Kościołowi Chrystusowemu - wieki wierności szczytnemu
posłannictwu Narodu, omytego w wodach Chrztu świętego.
Składamy u stóp Twoich siebie samych i wszystko, co mamy: rodziny
nasze, świątynie i domostwa, zagony polne i warsztaty pracy, pługi,
młoty i pióra, wszystkie wysiłki myśli naszej, drgnienia serc i porywy
woli.
Stajemy przed Tobą pełni wdzięczności, żeś była nam Dziewicą Wspomożycielką wśród straszliwych klęsk tylu potopów.
Stajemy przed Tobą pełni skruchy, w poczuciu winy, że dotąd nie wykonaliśmy ślubów i przyrzeczeń Ojców naszych.
Spojrzyj na nas, Pani Łaskawa, okiem Miłosierdzia Twego i wysłuchaj
potężnych głosów, które zgodnym chórem rwą się ku Tobie z głębi serc
wielomilionowych zastępów oddanego Ci Ludu Bożego.
Królowo Polski! Odnawiamy dziś śluby Przodków naszych i Ciebie za Patronkę naszą i za Królową Narodu polskiego uznajemy.
Zarówno siebie samych, jak i wszystkie ziemie polskie i wszystek lud polecamy Twojej szczególnej opiece i obronie.
Wzywamy pokornie pomocy i miłosierdzia w walce o dochowanie wierności
Bogu, Krzyżowi i Ewangelii, Kościołowi świętemu i jego Pasterzom,
Ojczyźnie naszej świętej, chrześcijańskiej przedniej straży, poświęconej
Twojemu Sercu Niepokalanemu i Sercu Syna Twego. Pomnij, Matko Dziewico,
przed obliczem Boga, na oddany Tobie Naród, który pragnie nadal
pozostać Królestwem Twoim, pod opieką najlepszego Ojca wszystkich
narodów ziemi.
Przyrzekamy uczynić wszystko, co leży w naszej mocy, aby Polska była
rzeczywistym królestwem Twoim i Twojego Syna, poddanym całkowicie
pod Twoje panowanie, w życiu naszym osobistym, rodzinnym, narodowym
i społecznym.
Lud mówi: Królowo Polski, przyrzekamy!
Matko Łaski Bożej! Przyrzekamy Ci strzec w każdej duszy polskiej daru łaski, jako źródła Bożego życia.
Pragniemy, aby każdy z nas żył w łasce uświęcającej i był świątynią
Boga, aby cały Naród żył bez grzechu ciężkiego, aby stał się Domem Bożym
i Bramą Niebios, dla pokoleń wędrujących poprzez polską ziemię -
pod przewodem Kościoła katolickiego - do Ojczyzny wiecznej.
Lud mówi: Królowo Polski, przyrzekamy!
Święta Boża Rodzicielko i Matko Dobrej Rady! Przyrzekamy Ci z oczyma
utkwionymi w Żłóbek Betlejemski, że odtąd wszyscy staniemy na straży
budzącego się życia.
Walczyć będziemy w obronie każdego dziecka i każdej kołyski, równie
mężnie, jak Ojcowie nasi walczyli o byt i wolność Narodu, płacąc obficie
krwią własną. Gotowi jesteśmy raczej śmierć ponieść, aniżeli zadać
śmierć bezbronnym.
Dar życia uważać będziemy za największą łaskę Ojca wszelkiego życia i za najcenniejszy skarb Narodu.
Lud mówi: Królowo Polski, przyrzekamy!
Matko Chrystusowa i Domie Złoty! Przyrzekamy Ci stać na straży
nierozerwalności małżeństwa, bronić godności kobiety, czuwać na progu
ogniska domowego, aby przy nim życie Polaków było bezpieczne.
Przyrzekamy Ci umacniać w rodzinach królowanie Syna Twego Jezusa
Chrystusa, bronić czci Imienia Bożego, wszczepiać w umysły i serca
dzieci ducha Ewangelii i miłości ku Tobie, strzec prawa Bożego,
obyczajów chrześcijańskich i ojczystych. Przyrzekamy Ci wychować młode
pokolenie w wierności Chrystusowi, bronić je przed bezbożnictwem
i zepsuciem i otoczyć czujną opieką rodzicielską.
Lud mówi: Królowo Polski, przyrzekamy!
Zwierciadło Sprawiedliwości! Wsłuchując się w odwieczne tęsknoty
Narodu, przyrzekamy Ci kroczyć za Słońcem Sprawiedliwości, Chrystusem,
Bogiem naszym.
Przyrzekamy usilnie pracować nad tym, aby w Ojczyźnie naszej
wszystkie dzieci Narodu żyły w miłości i sprawiedliwości, w zgodzie
i pokoju, aby wśród nas nie było nienawiści, przemocy i wyzysku.
Przyrzekamy dzielić się między sobą ochotnie plonami ziemi i owocami
pracy, aby pod wspólnym dachem domostwa naszego nie było głodnych,
bezdomnych i płaczących.
Lud mówi: Królowo Polski, przyrzekamy!
Zwycięska Pani Jasnogórska! Przyrzekamy stoczyć pod Twoim sztandarem najświętszy i najcięższy bój z naszymi wadami narodowymi.
Przyrzekamy wypowiedzieć walkę lenistwu i lekkomyślności, marnotrawstwu, pijaństwu, rozwiązłości.
Przyrzekamy zdobywać cnoty: wierności i sumienności, pracowitości,
oszczędności, wyrzeczenia się siebie i wzajemnego poszanowania, miłości
i sprawiedliwości społecznej.
Lud mówi: Królowo Polski, przyrzekamy!
Królowo Polski! Ponawiamy śluby Ojców naszych i przyrzekamy, że
z wielką usilnością umacniać i szerzyć będziemy w sercach naszych i w
polskiej ziemi cześć Twoją i nabożeństwo do Ciebie, Bogurodzico
Dziewico, wsławiona w tylu świątyniach naszych, a szczególnie w Twej
Jasnogórskiej Stolicy.
Oddajemy Tobie szczególnym aktem miłości każdy polski dom i każde
polskie serce, aby chwała Twoja nie ustawała w ustach naszych dnia
każdego, a zwłaszcza w dni Twoich świąt.
Przyrzekamy iść w ślady Twoich cnót, Matko Dziewico i Panno Wierna, i z Twoją pomocą wprowadzać w życie nasze przyrzeczenia.
Lud mówi: Królowo Polski, przyrzekamy!
W wykonaniu tych przyrzeczeń widzimy żywe Wotum Narodu, milsze Ci
od granitów i brązów. Niech nas zobowiązują do godnego przygotowania
serc naszych na Tysiąclecie Chrześcijaństwa Polski.
W przededniu Tysiąclecia Chrztu Narodu naszego chcemy pamiętać o tym,
że Ty pierwsza wyśpiewałaś narodom hymn wyzwolenia z niewoli i grzechu;
że Ty pierwsza stanęłaś w obronie maluczkich i łaknących, i okazałaś
światu Słońce Sprawiedliwości, Chrystusa, Boga naszego. Chcemy pamiętać
o tym, że Ty jesteś Matką naszej Drogi, Prawdy i Życia, że w Twoim
Obliczu Macierzyńskim najpewniej rozpoznajemy Syna Twojego, ku któremu
nas wiedziesz niezawodną dłonią.
Przyjm nasze przyrzeczenia, umocnij je w sercach naszych i złóż przed
Oblicze Boga w Trójcy Świętej Jedynego. W Twoje dłonie składamy naszą
przeszłość i przyszłość, całe nasze życie narodowe i społeczne, Kościół
Syna Twego i wszystko, co miłujemy w Bogu.
Prowadź nas poprzez poddaną Ci ziemię polską do bram Ojczyzny
Niebieskiej. A na progu nowego życia sama okaż nam Jezusa, błogosławiony
Owoc żywota Twojego. Amen.
Podkreślenia w tekście - Pomocnik Maryi.
Źródło: http://dziedzictwo.ekai.pl/text.show?id=4192 ; http://www.ruchpmk.pl/
