Źródło: http://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/01-16b.php3
Święta Joanna z Balneo, dziewica...
Joanna z Balneo (znana także jako Joanna z Bagno lub Joanna di Romagna) żyła w XI w. Wraz z towarzyszką wstąpiła do kamedulskiego klasztoru św. Łucji w Balneo we Włoszech.
Martyrologium Rzymskie wskazuje na wspaniały przykład posłuszeństwa i pokory, jaki po sobie pozostawiła. Kiedy zmarła w opinii świętości 16 stycznia 1105 r., rozbrzmiały klasztorne dzwony. Pius VII potwierdził jej kult 15 kwietnia 1823 r. jednocześnie z jej współsiostrą Agnieszką z Bagno di Romagna (wspominaną 29 stycznia).
O kamedułkach...
Źródło: http://www.benedyktyni.pl/benedyktynki/kamedulki/
Mniszki Kamedułki są żeńską gałęzią wywodzącego od św. Romualda zakonu kamedułów. Żywot św. Romualda wspomina o wspólnotach żeńskich przez niego zakładanych. Prawdopodobnie jednak dopiero od czasów bł. Rudolfa (XI w.), czwartego opata Camaldoli, który zredagował tekst konstytucji kamedulskich i zorganizował klasztor dla sióstr „San Pietro di Luco” koło Florencji, można mówić o istnieniu kamedułek. Rozkwit zakonu przypada na XII i XIII w. Na świecie jest obecnie 13 klasztorów. Pomiędzy męską a żeńską gałęzią nie żadnych związków organizacyjnych.
Do Polski kamedułki przybyły w 1948 r. z Francji. Początkowo mieszkały w Szczecinie. W 1949 r. przejęły pobernardyński klasztor w Złoczewie koło Sieradza. Niedawno (14.09.97) powstała nowa fundacja w Tyszowcach.
Kamedułki kładą duży nacisk na samotność i milczenie. Siostry nie mieszkają w eremach; istnieje jednak możliwość rekluzji-czasowego lub dożywotniego usunięcia się do własnej celi. Dużą rolę odgrywa liturgia, tak umiłowana przez synów i córki św. Benedykta. Zgodnie z Regułą poświęcają określoną ilość czasu na lectio divina- modlitewne czytanie Pisma Świętego, pism Ojców Kościoła i współczesnych dzieł teologicznych. O duchowości sióstr wiele mówi stary tekst kamedulski:
„Milczenie bez rozmyślania to jak pogrzebanie żywego; rozmyślanie bez milczenia jest nieskuteczne jak budzenie umarłego; ale rozmyślanie duchowo złączone z milczeniem daje duszy wielki pokój i prowadzi do doskonałej kontemplacji”.
Kamedułki...
Źródło: http://zakony-na-swiecie.blogspot.com/2009/08/kameduki.html
Duchowość:
Kamedułki żyją według reguły św. Benedykta. Mniszki kładą nacisk na życie kontemplacyjne pojmowane na wzór Ojców Kościoła i mnichów pierwszego tysiąclecia chrześcijaństwa. Jest to kontemplacja Boga spotykanego w głębi własnego serca oraz w otaczającym świecie. Siostry łączą życie wspólnotowe z pustelniczym; żyjąc w jednym klasztorze odosobnionym od świata ścisłą klauzurą, każda mniszka ma swoją celę. To w niej dokonuje się spotkanie z Bogiem we własnym sercu, dlatego przebywanie w niej jest istotnym elementem kamedulskiego życia. Praca również wykonywana jest w miarę możliwości w samotności; posiłki spożywane są we wspólnym refektarzu. Mniszki przerywają milczenie wyłącznie w czasie cotygodniowej niedzielnej rekreacji. Centrum dnia stanowi Najświętsza Ofiara Eucharystyczna; siostry uroczyście celebrują Oficjum, częściowo recytując, częściowo śpiewając, wspólnie odmawiają różaniec, praktykują czytanie duchowe, codziennie adorują Najświętszy Sakrament, rozważają Pismo Święte, część czasu poświęcają indywidualnej modlitwie. Duże znaczenie w życiu każdej kamedułki ma szeroko rozumiana asceza. Dla mniszki, która wyrazi takie pragnienie, istnieje możliwość życia w rekluzji, czyli w całkowitym (czasowym lub stałym) odizolowaniu się od wspólnoty sióstr. Rekluza przebywa stale w przygotowanej do tej formy życia celi.
Działalność:
Siostry żyją za klauzurą, która jest głównym miejscem ewangelizacji poprzez modlitwę i ofiarę. Pomimo ścisłej klauzury kamedulskie konstytucje przewidują bardziej czynną formę apostolstwa. Przy niektórych klasztorach działają domy gościnne, w których organizowane są rekolekcje, kursy duchowości, spotkania biblijne i modlitewne. Dawniej przy kamedulskich klasztorach spotykało się nawet szpitale i apteki.
Historia:
Za datę powstania Zakonu Kamedulskiego przyjmuje się rok 1027, kiedy to św. Romuald założył w Camaldoli we Włoszech pierwszy męski erem. Św. Romuald od wczesnej młodości odczuwał głęboki pociąg do życia wewnętrznego. W końcu zapukał do furty klasztornej benedyktynów w Classe, gdzie spędził pewien czas. Przekonał się tam, że życie mnisze jest drogą pokutną, która oczyszcza i jedna człowieka z własnym sumieniem, z bliźnim i z Bogiem. Zdecydował się więc na wstąpienie do klasztoru na stałe. Widząc jednak, że nie wszyscy mnisi żyją zgodnie z powołaniem opuścił klasztor i udał się na miejsce jeszcze bardziej oddalone od świata, wybierając życie pustelnicze, bardziej samotne. Coraz liczniej gromadzący się przy nim towarzysze sprawili, że św. Romuald założył dla nich klasztor dając początek zakonowi kamedułów, opartemu na regule św. Benedykta, przebywaniu w celi, milczeniu i poście. Ze źródeł historycznych trudno dziś ustalić, w którym roku i gdzie dokładnie powstał pierwszy klasztor żeński. Wiadomo jednak, że pierwsze mniszki kamedulskie zgromadził i opiekował się nimi jeszcze sam św. Romuald. Obecnie kamedułki żyją w 19 klasztorach: 8 we Włoszech, 2 w Polsce, 3 w Indiach, 3 w Tanzanii i po 1 w USA, Francji i Brazylii.
Święty Romuald - Ojciec Kamedułów...
Źródło: http://www.kamedulki.eu/xhtml/kameduli/romuald/informacje/
Romuald (...) pochodził z rodziny książęcej (...). Już od wczesnej młodości odczuwał głęboki pociąg do życia wewnętrznego. W życiu codziennym jednak, jak się wydaje, wszystko utrudniało i przygaszało najgłębsze pragnienia tego chłopca. Brakowało mu kierownictwa duchowego i dlatego żyjąc w wygodach i dostatku upodabniał się do ludzi i do warstwy społecznej swoich czasów. Punktem zwrotnym w jego życiu był udział w pojedynku ojca Sergiusza ze swoim bratem. Romuald ma wtedy siedemnaście lat i jako “urzędowy świadek” obserwuje pojedynek, zakończony zwycięstwem ojca i śmiercią wuja. Odczuwa wstrząs, niesmak, niepokój. Ten fakt ukazuje mu wielkość i ciężar grzechu. Sumienie gwałtownie protestuje. Nie może odzyskać pokoju. W końcu puka do furty klasztornej benedyktynów w Classe (Rawenna). Prosi o pozwolenie na odbycie dłuższych “rekolekcji”. Tam, w samotności, na modlitwie i w pokucie odzyskuje pokój i pogodę ducha... Więcej...
________________________________________
ŚWIĘTO NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY KRÓLOWEJ PUSTELNIKÓW, Matki i Opiekunki Zakonu paulinów
Źródło: http://brewiarz.pl/i_16/1601w4/index.php3?l=i
Święto pod tym tytułem, obchodzone przed odnową liturgiczną Soboru Watykańskiego II, zatwierdziła Święta Kongregacja Obrzędów 29 stycznia 1963 r. Nasza rodzina paulińska wyraża przez ten obchód swą wielką wdzięczność dla Najświętszej Maryi Panny za Jej opiekę nad nami, zgodnie z artykułem 20. naszych Konstytucji: "W posługiwaniu naszego zakonu od początku jego istnienia Maryja spełniała wyjątkową rolę. Była obecna w życiu i działalności paulińskiej. Zakon nasz czcił Ją zawsze jako Matkę, Panią i Królową oraz gorliwie szerzył to nabożeństwo. Jesteśmy przekonani, że w ciągu burz dziejowych, których nie brakowało w historii zakonu, jej opieka stanowiła ostoję świętości i skuteczność posłannictwa wśród narodów, do których Opatrzność Boża nas posyłała".
