Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata.

Psalmista napisał...

Jedni wolą rydwan, drudzy konie, a nasza siła w imieniu Pana, Boga naszego. Ps 20,8

I dzisiaj jedni wierzą w naukę, drudzy we własny spryt i pieniądze. 

Niewielu czerpie siłę z wiary w Jezusa. Niewielu prosi Go o pomoc. Niewielu tęskni za Jego Królestwem.

Dopiero w obliczu śmierci zwracamy się do Niego i zdjęci trwogą przyzywamy niepewnie: 

Panie! Jeśli jesteś, pomóż...

Brakuje nam wiary Dobrego Łotra, który z ufnością prosił Jezusa: 

Wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa. Łk 23,42

Znamy bowiem tylko ten świat. Tylko ta rzeczywistość nas nęci. Jezus jednak przestrzega:

Królestwo moje nie jest z tego świata.
Gdyby królestwo moje było z tego świata, 
słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom.  [...]  
Piłat zatem powiedział do Niego:
«A więc jesteś królem?»
Odpowiedział Jezus: «Tak, jestem królem.[...]
Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu».
Rzekł do Niego Piłat: «Cóż to jest prawda?» J 18, 36-38


Czym jest prawda?
Czy coś takiego jak Prawda istnieje - można dodać za Piłatem?
Co dla mnie jest prawdą?

Jezus powiedział: «Ja jestem drogą i prawdą, i życiem.» J 14,6 
Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. J 11,26

+

Czy wiesz w Kogo wierzysz
i Komu zawierzyłeś swoje życie?
Oto Twój Król... Pan Wszechświata.
Upokorzony, wyszydzony i wzgardzony, króluje z tronu Krzyża.
Czy jesteś gotów przeciwstawić się Światu i trwać przy Nim?
Czy każdego dnia zapierasz się siebie i idziesz za Nim ścieżkami Prawdy?
Czy wyrzekasz się zła, czynisz Dobro i zabiegasz o Królestwo, które nie jest z tego świata?
Jaka jest Twoja wiara?
Kto jest Twoim Panem?
Demon czy Bóg?
Co wybierasz?
Pożądliwość czy Miłość?
Życie czy śmierć?
Dobro czy zło?
?

Bóg jest światłością, a nie ma w Nim żadnej ciemności. Jeżeli mówimy, że mamy z Nim współuczestnictwo, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie postępujemy zgodnie z prawdą. 

1 J 1,5-6

Kim jestem? Dzieckiem Światła czy Ciemności? 
I komu służę?
Czy na pewno moim Królem jest Jezus?

Ustami świętego Jana Apostoła Jezus pyta dzisiaj także mnie:
Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to? J 11,26


Jaka jest moja odpowiedź...?



Prośmy św. Charbela - patrona dzisiejszego dnia - o odwagę w stawaniu w prawdzie przed Chrystusem i wierność Bożym Przykazaniom. Św. Charbelu, módl się za nami... Amen.

Rozważania na dzisiejszy dzień. Eremita z Eremu Maryi "Brama Nieba": Król Prawdy...



Jezus Chrystus Król Wszechświata...

Uroczystość Chrystusa Króla do liturgii wprowadził papież Pius XI encykliką Quas Primas z 11 grudnia 1925 r. na zakończenie roku jubileuszowego. Nakazał wtedy, aby we wszystkich kościołach tego dnia po głównym nabożeństwie przed wystawionym Najświętszym Sakramentem odmówić litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu. Początkowo uroczystość obchodzono w ostatnią niedzielę października; reforma soborowa przeniosła jej termin na ostatnią niedzielę roku liturgicznego. Pius XI, uzasadniając swą decyzję, pisał m.in.: Od dawna już powszechnie nazywano Chrystusa Królem w przenośnym tego słowa znaczeniu, a to z powodu najwyższego stopnia dostojeństwa, przez które wyprzedza wszystkie stworzenia i przewyższa je. Mówimy więc, iż Chrystus króluje w umysłach ludzkich, nie tyle dla głębi umysłu i rozległości Swej wiedzy, ile że on sam jest prawdą, a ludzie od Niego powinni prawdę czerpać i posłusznie ją przyjmować; mówimy też, iż Chrystus króluje w woli ludzkiej, ponieważ w Nim nie tylko nieskazitelna wola ludzka stosuje się zupełnie i z całym posłuszeństwem do najświętszej woli boskiej, lecz także dlatego, że Chrystus tak wpływa natchnieniami swymi na naszą wolną wolę, iż zapalamy się do najszlachetniejszych rzeczy. Wreszcie uznajemy Chrystusa jako Króla serc dla Jego "przewyższającej naukę miłości" i dla łagodności i łaskawości, którą przyciąga dusze. Żaden bowiem człowiek nigdy nie był i nie będzie do tego stopnia ukochanym przez wszystkie narody, jak Jezus Chrystus.
Lecz jeżeli głębiej wnikniemy w rzecz, widzimy, iż we właściwym tego słowa znaczeniu imię i władzę króla należy przyznać Chrystusowi jako Człowiekowi, albowiem tylko o Chrystusie jako Człowieku można powiedzieć, iż otrzymał od Ojca "władzę i cześć, i królestwo"; Chrystus bowiem, jako Słowo Boga, będąc współistotnym Ojcu, wszystko ma wspólne z Ojcem, a więc także najwyższe i nieograniczone władztwo nad wszystkim stworzeniem.

Uroczystość ta ma nam uświadomić, że Chrystus jest Królem całego stworzenia - wszechświata. Jego panowanie nie wynika z jakichś dokonań, z wybrania czy z wywalczenia tej godności. On jest Królem, bo jest Bogiem-Człowiekiem, Stworzycielem i Odkupicielem. Z tego właśnie tytułu ma absolutną władzę. Bóg nie tylko stworzył świat, ale ciągle go stwarza i nim włada. Królestwo Jezusa jest czymś zupełnie innym od wszystkich królestw ziemskich. Dotyczy ono wszystkich narodów, wszystkich miejsc i wszystkich czasów. Ono już istnieje w Kościele, choć jeszcze nie zostało do końca wypełnione. Dlatego właśnie w codziennej modlitwie, którą zostawił nam sam Chrystus, wołamy z nadzieją:

Przyjdź królestwo Twoje!

Chociaż Chrystus nigdy nie nosił korony królewskiej, nie trzymał w ręku berła i nie zasiadał na tronie królewskim, tytuł Króla najzupełniej Mu się należy i to w zakresie, jakim nie dysponował żaden władca świata.Władcy ziemscy nabywają tytuł królewski przez dziedziczenie, nominację i podbój. Wszystkie trzy tytuły dają Chrystusowi pełne prawo do korony i najwyższej władzy. Jako człowiek, w swej ludzkiej naturze, pochodził on przecież w prostej linii od króla Izraela, Dawida. Wykazują to Ewangeliści, podając Jego rodowód (Mt 1, 5-16; Łk 3, 23-38). W narodzie wybranym ta prawda była tak pospolicie znana, że powszechnie nazywano Go Synem Dawida (Mt 22, 41-46; Mk 12, 35-37; Łk 1, 27. 32; 20, 41-44; 2 Tm 2, 8; Ap 22, 16). Tak więc z krwi i dziedziczenia Chrystus miał prawo do tytułu Króla. Chrystus jest ponadto Synem Bożym, naturą równy Bogu, drugą Osobą Trójcy Przenajświętszej. Jako taki jest Panem nieba i ziemi, Panem najwyższym i absolutnym, z którym wszelkie królestwa ziemskie nie mogą się porównywać. Aby to powszechne władztwo Jezusa podkreślić, liturgia dodała do tytułu "Król" dopełnienie "Wszechświata".

Źródło obrazków: 1. ..., 2. ... .

Źródło zacytowanego tekstu:  "Czytelnia" serwisu http://brewiarz.pl