Patron dzisiejszego dnia: błogosławiony Władysław z Gielniowa, prezbiter, poeta.

Błogosławiony Władysław z Gielniowa © surf

"Krystowo oblicze miłe,
Wszystkich smętnych jest wiesiele;
Kiedy to oblicze widzę
Nie pamiętam już na nędzę.
(...)
Jezu miły i nasłodszy,
Jezu, miłostniku duszny,
Ukaż mi twoje oblicze,
Ucieszy me smętne sierce.
(...)
Zbawicielu miłościwy,

Jezu Kryste lutościwy,

Raczy mię tedy nawiedzić,

Gdy będzie dusza wychodzić."

Bł. Władysław z Gielniowa, Jasne Krystowo oblicze...

Jezu, zbawicielu ludzski...


Jezu, zbawicielu ludzski,
Proszę ciebie człowiek grzeszny,
Daj mi dar świętej bojaźni,
Jen¹ nie wypędza miłości.

Jezu, krolu miłościwy,
Nad grzeszniki lutościwy²,
Daj mi dar wiernej lutości³,
Bych opłakał moje złości.

Jezu, rozdawca dobroci,
Jenże jeś⁴ studnia miłości,
Daj mi dar nauki prawej⁵,
By⁶ rzeczy nie żądał marnej.

Jezu, sierdeczna słodkości,
Daj mi dar dusznej mocności⁷,
Bych pokusy przewiciężył,
Mocnie tobie zawsze służył.

Jezu, raczy mię wysłuchać,
A dar rady dobrej mi dać,
Bych się dobrych rzeczy dzierżał⁸,
A złych rzeczy się wiarował⁹.

Jezu, ktory świat oświecasz,
A jasne rozumy dawasz,
Raczy mi dać rozum dobry,
Twą miłością oświecony.

Jezu, Boga Oćca mądrość,
Jen jeś mojej duszy radość,
Daj mi dar świętej mądrości,
Bych zakusił¹⁰ twej słodkości.

Objaśnienia

¹który; ²litościwy; ³prawdziwej litości, zmiłowania; ⁴któryś jest; ⁵prawdziwej; ⁶bym; ⁷duchowej mocy; ⁸trzymał; ⁹wystrzegał; ¹⁰spróbował, skosztował

Jasne Krystowo oblicze...


Jasne Krystowo oblicze,
Więcej niż słuńce świecące,
Tobie dawam pozdrowienie,
Ty jeś moje ucieszenie.

Jakob to oblicze widział¹,
Przeto nabożnie zawołał:
"Widziałem oblicze Boże,
A z tegom wziął duszne zdrowie".

Ezechijasz, krol niemocny,
A już na śmierć osądzony,
Ku ścienie się jest obrocił,
A tedy Bog go uzdrowił².

Ściana Krysta znamionuje³,
Jen oblicze ukazuje.
O ty, niemocny człowiecze,
Patrz na Krystowo oblicze.

Weźrzy na oblicze jasne,
Na oblicze wielmi słodkie,
A w tem sie obliczu kochaj,
A nabożnie je pozdrawiaj.

Święte oblicze Krystowo,
Bądź ode mnie pozdrowiono,
Ty jeś wiesiele anjelskie,
Ty jeś ucieszenie ludzskie.

Krystowo oblicze miłe,
Wszystkich smętnych jest wiesiele;
Kiedy to oblicze widzę
Nie pamiętam już na nędzę.

Rumiane lice i białe
Za wieczerzą było blade;
Gdy w Betaniji wieczerzał,
Jezus, gdy mękę przeglądał⁴.

Jezu, sierce me zachwyci,
Twem obliczem mię nasyci,
Bo ten pokarm jest mi smaczny,
Tego pożądam ja, grzeszny.

Światłe oblicze widzieli
Na gorze trzej apostoli⁵;
Dla słodkości Piotr zawołał,
Na gorze wiecznie mieszkać chciał.

Tego oblicza żądali
Prorocy, by je widzieli;
Jan Kr<z>ciciel tego doczekał,
K<ry>stowo oblicze widział.

Weronika, pani święta,
W ziemi żydowskiej będąca,
Twarz Krystową mieć żądała,
Przeto jemu zwoj podała.

Zwoj na oblicze przyłożył
Miły Jezus i wytworzył
Oblicze swoje naświętsze⁶;
Toć jest ucieszenie duszne.

Mojiżesz gdy z Bogiem gadał,
Boże oblicze widzieć chciał;
Rzekąc z nabożnej duszyce⁷:
"Daj mi widzieć twoje lice".

A Bog jemu tego nie dał,
Ale potem obiecował;
Obiatę swą Bog napełnił⁸,
Gdy na gorze się przemienił.

Rożany kwiat woniający
Jestci Jezus Nazareński;
Jego liczko jako roża,
W tem się kocha wierna dusza.

Jezu miły i nasłodszy,
Jezu, miłostniku duszny,
Ukaż mi twoje oblicze,
Ucieszy me smętne sierce.

Anjelski Krolu, Jezusie,
Obroć ku mnie twe oblicze;
Boć mię napełnia tesnica⁹,
Gdy nie widzę twego lica.

Łaskawe oblicze Boże,
Ktore cieszy smętne dusze.
O oblicze miłościwe,
Ucieszy me smętne sierce.

Anjelski Panie, zmiłuj się,
Bacz ucieszyć moję duszę;
Wysłuchaj wzdychanie moje,
Ukaż mi oblicze twoje.

Dawid krol, prorok wielebn<y>,
Duchem Świętym napełniony,
Oblicza Bożego żądał,
Jako w żołtarzu¹⁰ popisał.

Jezu miły, Jezu słodki,
Jezu Zbawicielu mocny,
Bacz wysłuchać głos płaczący,
Twego lica żądający.

Zbawicielu miłościwy,
Jezu Kryste lutościwy,
Raczy mię tedy nawiedzić,
Gdy będzie dusza wychodzić.

Lice twe daj mi oględać,
Gdy mię śmierć będzie nagabać¹¹;
Twe oblicze śmierć odpędza,
Duszy ucieszenie dawa.

Anjołom raczy przykazać,
Kiedy już będę umirać,
Aby mię mocnie bronili,
A do raju wprowadzili.

Wiara mię twoja posili,
Aby mię czartowie nie zwiedli.
Przez twoje świę<te> oblicze,
Odpędź precz szatańskie rzysze.

Synu Boży, Jezu Kryste,
Polecam duszę w twe ręce;
Racz ją twem licem ucieszyć
A w raj niebieski wprowadzić.

Objaśnienia

O autorstwie Władysława z Gielniowa świadczy m.in. akrostych zawierający imię Ladislaus. Tekst pieśni zachował się w rękopisie Biblioteki Krasińskich w Warszawie.

¹Jakob to oblicze widział - zob. Rdz 32, 25-33.
²Ezechijasz, krol niemocny... - zob. 2 Kr 20; śmiertelnie chory król Ezechiasz został cudownie uzdrowiony, kiedy żarliwie się modlił zwrócony twarzą do ściany.
³znamionuje - oznacza, symbolizuje.
⁴przeglądał - przewidywał.
⁵Na gorze trzej apostoli - mowa o Przemienieniu Chrystusa na górze Tabor.
⁶wytworzył / Oblicze swoje naświętsze - tj. odbił swe oblicze na chuście Weroniki.
⁷duszyce - duszy.
⁸Obiatę swą Bog napełnił - obietnicę swą Bóg wypełnił.
⁹tesnica - udręka, smutek.
¹⁰w żołtarzu - w psałterzu.
¹¹nagabać - napastować.



O Władysławie z Gielniowa: zakonnik, poeta...

Rozważania na dzisiejszy dzień. Eremita z Eremu Maryi "Brama Nieba": Zbawienna perspektywa...


Z czytań na dzisiejszy dzień. Wyimki z Psalmu 43.

Ześlij światłość i wierność swoją,

niech one mnie wiodą,

niech one mnie zaprowadzą na Twoją górę świętą

i do Twoich przybytków.

I przystąpię do ołtarza Bożego,

do Boga, który jest moim weselem i radością,

i będę Cię chwalił przy dźwiękach lutni,

Boże mój, Boże.


Źródło tekstów: Poezja Władysława z Gielniowa...



Źródło obrazka...