 |
| Święty Benedykt, patron Europy |
Niech światłem mi będzie Krzyż Święty
a nigdy wodzem smok przeklęty.
Idź precz szatanie duchu złości,
Nigdy mnie nie kuś do marności
Złe to co proponujesz mi,
Sam swoją truciznę pij!
Crux Sacra Sit Mihi Lux
Non Draco Sit Mihi Dux
Vade retro Satana,
Numquam Suade Mihi Vana
Sunt Mala Quae Libas,
Ipse Venena Bibas [1]
Refleksje z poprzednich dni Nowenny:
Pierwszy dzień - 7 lipca. Prostota Maryi. Prostota uczuć i prostota wiary. Jest jak Abraham. Wierzy Bogu, a więc ufa Mu bezgranicznie, bo ON nigdy nie kłamie i zawsze dotrzymuje danego słowa. Kocha bardziej Dawcę Daru – Boga – niż otrzymany Dar. Potrafi zachowywać milczenie i jest otwarta na Boga. Na modlitwie słucha Boga i tego co ON ma Jej do powiedzenia. Jest konkretna i oszczędna w słowach. Nie zasypuje Boga setkami pytań, skarg, wyrzutami i pretensjami. Uczy nas heroicznej wiary, która jest zdaniem się na Bożą Opatrzność.
Drugi dzień - 8 lipca. Macierzyństwo Maryi. W nim odbija się macierzyńska miłość Boga Ojca do człowieka. Bóg kocha każdego człowieka tak samo mocno. Kocha jak matka własne dziecko a nawet bardziej niż matka rodzone dziecko: „Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie. Oto wyryłem cię na obu dłoniach (…)” Iz 49,15-16. Maryja poczęta bez grzechu pierworodnego jest dla nas wzorem Bożego dziecięctwa. W ten wzór powinien się każdy z nas wpatrywać i go naśladować. Żyjąc jak Maryja w pełni zrealizujemy Boże dziecięctwo. Maryja, która z ufnością przylgnęła do Boga, odbija w sobie całą Trójcę Świętą. Jest otwarta na Ducha Świętego. Zawsze wskazuje na Boga Syna i Boga Ojca. Ludzie często mają fałszywy obraz Boga Ojca. Uwierzyli kłamstwu szatana, że Bóg ich nie kocha, że ból i cierpienie to rodzaj kary a jej wymierzanie sprawia Bogu przyjemność. Ten fałszywy obraz Boga kłóci się z tym jaki Bóg jest naprawdę: „Jeżeli którego z was, ojców, syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Albo o rybę, czy zamiast ryby poda mu węża? Lub też gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona?” Łk 11, 11-12 Gdyby Bóg nas nie kochał to by nie wykupił nas z niewoli grzechu Krwią Swojego Umiłowanego Syna Jezusa Chrystusa. Ofiara Jezusa jest wyrazem wielkiej miłości Boga do nas. „Czyż nie sprzedają dwóch wróbli za asa? A przecież bez woli Ojca waszego żaden z nich nie spadnie na ziemię. U was zaś policzone są nawet wszystkie włosy na głowie. Dlatego nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli. ” Mt 10, 29-31
Jaka jest moja relacja z Bogiem Ojcem? Czy ufam Mu bezgranicznie i pamiętam, że mnie kocha o wiele bardziej niż rodzona Matka i Ojciec? A może uwierzyłam w kłamstwa szatana i patrzę na Boga jak na okrutnego i złośliwego starucha albo obojętną na ludzkie cierpienie istotę? Moje nawrócenie zaczęło się od odkrywania Boga-odwiecznego Słowa, Boga, Który zawsze Jest przy mnie i Boga, Który mnie Kocha. Poznawałam Go w tej właśnie kolejności zgłębiania aspektów Jego osobowości. Więcej…
Trzeci dzień - 9 lipca. Szata Maryi. Szkaplerz, to szata codzienności. Nosimy ją codziennie, a nie od święta, bo Bóg chce być częścią naszej codzienności. Szata Maryi odsyła nas do Nazaretu i życia, które Maryja wiodła w ukryciu razem z Jezusem i Józefem. Jest ona odbiciem Jej cnót, które mamy naśladować w swoim życiu. Codzienność jest próbą dla naszej pobożności. To w zderzeniu z problemami jakie niesie każdy dzień kształtuje się nasz charakter. Czy jesteśmy pilnymi uczniami w Szkole Maryi? Czy zdajemy egzamin z Bożego dziecięctwa? Czy posiadamy takie cnoty jak: Współczucie, Dobroć, Pokora i Miłość? Współczucie to zdolność do współodczuwania z innymi i umiejętność dzielenia bólu z drugim, cierpiącym człowiekiem. Dobroć, to bycie dla innych darem i wytchnieniem, a nie ciężarem. Pokora to odwaga stawania w prawdzie przed Bogiem i bliźnimi. Pokora pozwala trzeźwo spojrzeć na siebie. Chroni nas i przed pychą, i przed poczuciem niskiej wartości. Miłość jest ukoronowaniem wszystkich cnót. Uzdalnia nas do służby. To przeciwieństwo egoizmu.
Jak traktuję Szkaplerz? To amulet czy znak przynależności do Szkoły Maryi i oddania Bogu siebie na wzór Maryi?
Refleksje z czwartego dnia Nowenny – z 10 lipca. Maryja i droga do Boga. Nosząc Szkaplerz – szatę Maryi – idziemy przez życie z Maryją i uczymy się żyć w bliskości Boga. Maryja jest mistrzynią życia duchowego. Uczy nas otwartości na Boga i bliźnich. Uczy nas trudnej sztuki miłowania Boga i bliźniego. Droga, którą wskazuje dyskretnie Maryja zawsze prowadzi do Boga i zażyłej z Nim relacji. To Jemu bezgranicznie zaufała i powierzyła wszystko. To u boku Jezusa w Nazarecie wzrastała i hartowała się Jej wiara. To tam kontemplowała Boga w Jezusie i rozszerzała Swoje serce, aby było gotowe przyjąć w przyszłości jako własne dzieci Jego uczniów. Kochać Boga jak Maryja to widzieć w innych ludziach siostry i braci w Chrystusie, a nie obcych. Warto zastanowić się nad tym kim dla mnie jest Bóg i kogo uważam za moich bliźnich. Czy jestem dobry i współczujący jak Miłosierny Samarytanin i kocham wszystkich ludzi jak Maryja, która traktuje każdego z nas jak rodzone dziecko? A może lubię dzielić ludzi na bliźnich i wrogów - na tych, którzy byli dla mnie mili oraz tych, którzy mnie skrzywdzili? U celu wędrówki z Maryją przez codzienność jest zażyła relacja z Bogiem i miłość bliźniego. Przyjrzyjmy się poszczególnym elementom zażyłej relacji z Bogiem, gdyż to na nich budowana jest Przyjaźń między człowiekiem i Bogiem. Na pierwszym miejscu jest zawsze Osoba Boga – miłujący nas Stwórca. Kim Bóg jest dla mnie? Jak Go postrzegam? Jest dla mnie Przyjacielem, kochającym Ojcem czy surowym Sędzią, który skrupulatnie rozliczy mnie z każdego czynu i każdej myśli? Na drugim jestem ja - ze swoimi lękami, rozproszeniami, uczuciami, uprzedzeniami i wyobrażeniami - człowiek. Kim jestem? Czego pragnę? Czego się lękam? Z czym mam trudności? Na trzecim jest łącząca mnie z Bogiem więź, która określa charakter naszej relacji: przyjaźń, miłość, obojętność, wrogość, nieufność, … Na czwartym dopiero jest forma w jakiej nasza relacja się wyraża (wypowiada) – modlitwa w postaci wyuczonych formułek, celebrowane z czcią nabożeństwo, odklepany pacierz, swobodna rozmowa dwojga przyjaciół. Budując osobistą relację z Bogiem nie powinnam nikogo naśladować (kopiować świętych), lecz szukać własnej drogi, gdyż każdy z nas jest niepowtarzalną indywidualnością. Nie zapominajmy przed Kim stajemy na modlitwie. Nie mówimy przecież do ściany ani obrazów czy figur albo do jakiejś wyimaginowanej istoty, lecz do realnej Osoby, do Kogoś kto jest naszym Bogiem i nas doskonale zna. Czy pamiętam o tym? Czy wiem, że Bóg zna każdą moją myśl zanim ją wypowiem? Czy wiem, że każdy mój ból jakiego doświadczam nie jest Mu obojętny, że chociaż jest Bogiem, to współcierpi razem ze mną a mój samotny krzyk przeszywa na wylot Jego Serce? "Skosztujcie i zobaczcie, jak dobry jest Pan,
szczęśliwy człowiek, który się do Niego ucieka. " Ps 34, 9 Szczęśliwy człowiek, który w Bogu odnalazł Przyjaciela...
Rozważania na dzisiejszy dzień. Erem Maryi "Brama Nieba": Fascynujący Benedykt...
Ewangelia do rozważań: Mt 19,27-29.
[1] Tekst egzorcyzmu: http://tyniec.com.pl/
Źródło obrazków: 1. http://www.sanpietroperugia.it/, 2. karmel.katowice.pl,
